Кўпинча юлдузларнинг фақат ажойиб чиққан ролларига эътибор беришади. Бироқ бошқалар каби энг истеъдодли актёрларнинг ҳам фильмографиясида муваффақиятсиз лойиҳалари бор, улар танқидчилар ва томошабинлар томонидан бир овоздан масхара қилинган.

Жорж Клуни “Бетмен ва Робин” (1997)

Жоэл Шумахернинг фильми энг ёмон суперқаҳрамон фильми деган номга сазовор бўлган. Заиф сценарийга нима сабаб бўлгани номаълум — режиссёрнинг лойиҳага тайёр эмаслиги ёки болалар аудиториясини жалб қилишни истаган кинокомпаниянинг доимий уқувсизлиги.

Натижада ғалати костюмлари ва бемаъни ҳазиллар билан Бетман учун жуда кулгили фильм бўлган. Айниқса, Жорж Клунининг қаҳрамони томошабинларнинг ҳафсаласини пир қилган — одатда ўзини бутунлай лойиҳага бағишлайдиган актёр бу фильмда зерикиб қолгани сезилади. Клуни мазкур роли учун бир неча бор узр сўраган.

Николас Кейж “Тўқилган одам” (2006)

Фильм воқеалари полиция зобити Эдвард Мейлус атрофида содир бўлади. У хотинининг илтимосига кўра, йўқолган қизини топиш учун сирли оролга келади ва у ерда диний секта ботқоғига ботган аҳолига дуч келади. YouTubeъда кекцайган Кейжни кўриш ёқимли, аммо фильмдаги актёрлик маҳорати ҳақида бир нима дейиш қийин.

Рассел Кроу “Бахтсизлар” (2012)

Фильм Виктор Гюгонинг 19-асрдаги Франциянинг ижтимоий муаммолари ҳақидаги эпик романи асосида суратга олинган. Маҳкумлар ҳақидаги сюжет драмаси 1980 йилда яратилган мусиқий фильмдан илҳомланилган. Режиссёр биринчи марта актёрлар суратга олиш майдончасида қўшиқ айтадиган ва овозларини студияда ёзмайдиган усулдан фойдаланган.

Шу сабабли қўшиқ айтолмайдиган Расселл Кроуни инспектор Жаверт ролига таклиф қилиш қарори кўплаб томошабинлар учун тушунарсиз бўлиб қолди. У истеъдодли қўшиқчилар Хю Жекман ва Энн Хетеуэй фонида айниқса ачинарли кўринади.

Натали Портман “Юлдузлар жанги. II қисм: Клонлар ҳужуми” (2002)

Актрисанинг истеъдоди “Яқинлик”, “Леон” ва “Қора оққуш” фильмларида яққол намоён бўлади. Аммо юқоридаги фильм Портман учун ҳиссиётсиз ва сохта бўлиб чиқди. У собиқ Набу маликаси, ҳозир эса сенатор Падме ролини ўйнайди. Балки гап сценарийдадир, у актрисага жонли диалоглар ва аниқ характер бермаган. Ёки айб актёрликдан кўра мураккаб сюжет ва махсус эффектларга кўпроқ таянган режиссёрдадир.

Марк Уолберг (“Ҳодиса”, 2008)

Актёр яхши ўйнай олишини исботлади. У Мартин Скорсезенинг “Муртадлар” фильмидаги сержант Шон Дигнан роли учун “Оскар” мукофотига номзод бўлган. Уолберг жанговар фильмлар ёки романтик комедиялардаги ролларини ҳам қойилмақом тарзда ижро этади. Аммо Найт Шямалан фильмида у ҳеч қачон актёрлик тажрибасига эга бўлмаган одамга ўхшайди.

Фильм одамлар ҳеч қандай сабабсиз ўзини ўлдиришни бошлаган ғалати ҳодиса ҳақида ҳикоя қилади. Томошабинлар буларнинг барчасини бош қаҳрамон — қўрқиб кетган ўқитувчи Эллиот Мур орқали ҳис қилишади.

Марлон Брандо (“Доктор Моро ороли”, 1996)

Юлдуз ҳар доим тарихдаги энг яхши актёрлар рўйхатида ўз ўрнига эга. У Америка кинематографиясига Станиславский усулини киритиб, ноёб профессионалларнинг бутун авлодини дунёга келтирди.

Бироқ афсонавий актёр ҳам хатó қилган — буни Герберт Уэллс романи асосидаги фантастик триллер деб ҳисоблаш мумкин. Кадрларда Брандо чарчаган, фильмга қизиқмаган, сўзларни унутиб, грим ва диалог ҳақида бемаъни қарорлар қабул қилган. Аммо ҳеч ким афсонавий актёр билан баҳслашишга журъат эта олмаган. Унинг кайфиятига нафақат ёши, балки яқинда қизидан айрилгани ҳам таъсир қилган.

Жулия Робертс (“Оппоғой: миттилар қасоси”, 2012)

Актриса бир неча ўн йиллар давомида энг истеъдодли ва юқори ҳақ тўланадиган актрисалардан бири ҳисобланган. Бироқ ёвуз малика сифатида у ўзининг энг кучли томонларини кўрсата олмайди.

Фильм ака-ука Гриммлар эртакларининг эпик қайта ҳикояси бўлиши керак эди. Ҳикоядагидек қаҳрамоннинг онаси вафот этади ва подшоҳ яна уйланади. Аммо ота қора кучлар билан курашиш учун кетиб, ғойиб бўлади, қиз эса ёвуз ўгай она-малика билан курашиш учун қолади.

Танқидчилар ҳам мазкур фильмдаги актрисанинг образини яхши очиб беролмаган деб ҳисоблашган.