“Боламнинг она дейишини кутиб яшаяпман”. Фарзанди оғир хасталикка чалинган ўзбек шоу-бизнеси вакиллари

Фарзанднинг саломатлиги ота-она учун бахт. Жигаргўшаси касалликка чалинганида ота-она ўзини қўярга жой топа олмайди, қандай қилиб бўлмасин фарзанди саломатлигини тиклашга уринади. Ўзбекистонлик санъаткорлар орасида фарзанди жиддий касалликка чалинганлари талайгина. Уларнинг айримлари ўша вазиятда қандай аҳволга тушишганини қуйидагича эслашади. 

Азиза Ёқубова: “Шифокорлар қизимни ’бўлмайди’ дейишганди”

— Ҳаётимдаги энг синовли кунлар қизим Ясминанинг чақалоқлик пайтлари билан боғлиқ. Аллоҳим ҳеч бир аёлни фарзанди билан синамасин экан. Ўшанда қизим икки ойлик чақалоқ эди. Оғзига яра чиқиб, овқат еёлмай қолган. Икки ой касалхонада даволанганмиз, аммо натижа бўлмаган. Оғриқнинг зўридан сут ҳам ичолмасди. Иммунитети тушиб, пневмонияга ҳам чалинганидан кейин айрим шифокорлар “бўлмайди” ҳам дейишганди. Руҳий тушкунликка тушиб ўтирсам, шифокор аёллардан бири оғир аҳволдаги чақалоқлар даволанадиган бўлимга олиб чиқиб, “Бу болалар 20-30 кундан бери комада, уларнинг онаси сиздек йиғлаб умидини узгани йўқ”, деб танбеҳ берганди. Унинг гаплари таъсир қилиб, қизимнинг оғзидан томчилаб сут ичирганман. Афсуски ўша пайтда мени ҳеч ким тушунмаган, ёлғизланиб қолганман. Фарзандим ўлиб қолса нима қиламан деб қўрқандим. Аллоҳга шукрки, қизим соғайиб кетди. Ҳозир энг яқин кўмакчимга айланган, — дейди актриса Азиза Ёқубова.

Моҳичеҳра Шомуродова: “Боламнинг она дейишини кутиб яшаяпман”

— Ўғлим Бобуршоҳ бир ойлик бўлганида аутизм касаллиги билан туғилганини билганмиз. У пайтда тез-тез тутқаноғи тутиб, безовта бўларди. Бу касаллик билан оғриган болалар бошқа тенгдошларидан фарқ қилади. Оддий нарсани ҳам йиғлаб тушунтиради. Аввалига унинг касаллигидан уялардим. Кейинчалик буни оддий ҳолдек қабул қилишни ўргандим. Ўғлимни Ўзбекистон давлат консерваториясига олиб борсам, талабалар бунча ширин деб эркалашарди. Ҳақиқатан ҳам жисмоний жиҳатдан ўғлимда ҳеч қандай касаллик аломатлари сезилмайди. Гапирмаслиги ва шовқинни ёқтирмаслигини билгандан кейингина атрофдагилар унинг бошқа болаларга ўхшамаслигини пайқашади. Ўғлимдан уялмасликни бошлаганимдан кейин атрофдагиларнинг ҳам унга бўлган муносабатлари ўзгарди. Ҳозир ўғлим 13 ёшда, махсус мактабга боради. Саломатлиги ҳам аввалгидан анча яхшиланган. Аммо ҳалигача гапирмайди, унинг “Она” дейишини кутиб яшаяпман, — дейди хонанда. 



Муҳаббат Қурбонова: “Аллоҳ мени қизим билан синади”

— Онамнинг вафотидан кейин Аллоҳ мени қизим билан синади. Тўнғич фарзандим буйрак хасталигига чалиниб, икки йил ичида 3 марта жарроҳлик амалиётини ўтказди. Ўзбек шифокорларини ёмонлаш ниятим йўқ. Аммо улар тажрибасизлик қилиб, соғлом буйракка азият етказиб қўйишган. Кейин биз қизимизни Германия, Исроил ёки Москвага олиб бориб даволатмоқчи бўлганмиз. У пайтда қизим диализ олиб, буйрагига “трубка” улаб қўйилган эди. Қизимнинг жони оғриётганини кўриб, юрагим эзиларди. Чунки унинг ҳароратини 39 даражадан тушмасди. Москвалик шифокорлар ғайридин бўлса-да, улар қалбан Аллоҳга ишонади. У ҳаммаси Яратгандан эканлиги, насиб қилса болам соғайиб кетишига ишонтирди. Жойнамоз устида ўтириб, “Бизда имконият бор, балки қизимга бир буйрагимни берсам яшаб кетади”, деб ўзимни тинчлантиришга уриндим. Сўнгги операциядан кейин буйрагидан юборилган контрас ҳеч қандай тўсиқсиз ўтди. Бу ҳол нафақат мени балки жарроҳни ҳам қувонтирди. Ўша дамда икки йиллик азобли кунларим кўз олдимдан ўтди. Жони оғриб Москвага борган қизим, соғлом инсонлардек Тошкентга қайтди, — дейди Муҳаббат Қурбонова. 

Жаҳонгир Позилжонов: “Ўзимни қўярга жой тополмаганман”

— У кунларни эслашни ҳам хоҳламайман. Чунки ҳеч бир ота-она фарзандининг жони оғришини оддий қабул қилмайди. Қизим Райҳона йиқилиб, бошидан жиддий жароҳат олган. Кўчадан келганимда югуриб чиқадиган қизимнинг аҳволини кўриб, ўзимни қўярга жой тополмаганман. Бош билан боғлиқ жароҳатнинг тузалиши осон эмас. Аммо шукрки, ҳаммаси ортда қолди, — дейди хонанда.