Ўзбек кино оламида асосан салбий қаҳрамонларнинг маҳоратли ижрочиси сифатида танилган актёр Улуғбек Муҳаммадкаримов “Дарё” интернет-нашрига эксклюзив интервью берди. Интервьюни журналист Феруз Муҳаммад ташкиллаштирди.
Ҳайдовчиликни “ботинка” автобусда бошлаганман
— Машинага ўтирганимдан бошлаб таксичилик қиламан. Илгари маҳалламизнинг ёнида Тошкент автостанцияси бўларди. Ўша автостанцияга келган йўловчиларни олиб, шаҳарга тарқатар эдик. Ўша вақтда асосан тошкентликлар таксичилик қиларди, чунки таксичи шаҳарни яхши билиши керак бўлган.
Машина ҳайдашни автобус миниб ўрганганман. ъБотинкаъ автобус дейиларди, ўшанақа автобусда ҳайдовчиликни ўрганганмиз. Менга ҳайдовчиликни ўргатаётган ҳайдовчининг ўзи ҳам кира қиларди. Ўша устозим “Ҳеч қачон машинада бўш юрмагин, йўлингдан чиққан йўловчини текинга бўлса ҳам манзилига элтиб қўй, у йўлингда ҳамсуҳбат, ҳамдард ҳам бўлиб қолиши мумкин”, деб ўргатардилар. 18 ёшимдан таксичиман, таксичилик қилаётганимга 35 йилдан ошди.
Matizъга мижознинг ўзи келади
— Айнан Matizъда таксичилик қилишимнинг сабаби бунга мижознинг ўзи келади. Одамларнинг миясида, тушунчасида Matizъни кўришса “ҳа, бу такси”, деган фикр ўрнашиб қолган. Ўзим ҳам пиёда бўлиб қолсам, такси ушлаётганимда Matiz қидираман. Энди Cobalt, Spark ва Nexia такси қиладими йўқми билмайсиз, бир хилларига бориб “ока, юрасизми”, десангиз энсаси қотиб, “мен таксичимасман”, дейишади. Бундан аввалги машинам Spark эди, унга ҳам “шахмат” қўйиб, лицензияларимни қилиб юрардим. Лекин унга харидорлар кам эди. Matizъга эса харидор кўп. Ҳам бу Matizънинг Бест тури, тўрт киши минса ҳам бемалол кўтаради, яхши юради, қийналиб қолмайди.
Кўчада юрганингизда машинангизга ҳар хил одам чиқади. Одамлар билан ҳеч қачон зерикмайсиз. Сиз мени “актёр деб, актёрдан интервью оламан деб келгансиз”, лекин кўрдингизки, ҳунарим, тирикчилигим умуман бошқа.
“Серёзнийроқ” машинада юрсам кўп текширишади
Ҳозир Назарбекда яшайман, бу ерга кўчганимдан сўнг аниқ тушундимки, менга Matiz керак. Чунки постдан “серёзнийроқ” машинада ўцангиз ГAI ходимлари аниқ машинангизни тўхтатади, текширади, асабийлашасиз, анча вақтингиз кетади. Matizни эса такси деб ўйлаб, тез ўтказиб юборишади. Айниқса, карантинда ҳамма жойга блокпостлар қўйиб ташланган вақтда мен бемалол ўтиб, қийинчиликларсиз ишимни қилиб юрдим.
Киракаш ва таксичининг фарқи бор
— Газ билан муаммо бўлган вақтларида кўп таксичилар кўчага чиқмайди. Чунки бензинда таксичилик қилиш ўзи оқламайди. Баъзи бир одамларнинг асосий иш жойи бошқа бўлади-ю, ишдан бўш вақтларида йўл-йўлакай йўловчиларни манзилига элтишади. Уларни киракаш дейишади. Бизга ўхшаган одамлар эса ҳамма ҳужжатларни тўғрилаб, лицензия ва “шахмат”ларни жой-жойига қўйиб, кейин таксичилик қиламиз. Ва бундай инсонларни ҳақиқий таксичи деса бўлади.
Қулоқни ейдиганларга қулоғимни кесиб бераман
— Яқинда тарихий фильмга суратга тушиш керак. Соқолларим ўсганини кўриб, унча-мунча харидорлар қўрқади, “нима бу соқолли ваҳобийми”, дейишади. Лекин Matiz устидаги шахматни кўриб, ҳа ростан ҳам таксичи экан дейди.
Йўлдаги баъзи бир олифталар такси машинани кўрса, сиқиб ўтади, йўл бермайди, ўзини кўрсатади. Шунақа бефаросат одамлар бор. Бунақаларга ўрганиб кетганман, хижолат бўлмайман. Таксичи сифатида бир кунда энг камида 30 та харидорга хизмат кўрсатаман. Уларнинг барчаси ҳар хил характерли инсонлар бўлишади. Бир хил йўловчилар кўп гапириб қулоқни еб юборишади, “Укам, қулоғимни кесиб бераман, нарироқда гапириб турақол, мен ишлашим керак”, дейман. Ресторанларни олдида “алкаш”лар кўп чиқади, уларни ҳам манзилига олиб бориб қўямиз.
Кўпинча йўловчиларнинг буюмлари қолиб кетади. Бир куни бир рус кампирни нотбуки қолиб кетган экан. Бир амаллаб у кампирнинг уйини қидириб, топиб, компьютерини олиб бориб берганман.
Йўловчилар орасида машинани ифлос қилиб кетадигани, ўзи билан олиб кирган пакет, баклажка, писта пўчоқларини ташлаб кетадиганлари ёки сомса еб, машинани ҳидга тўлдирадиганлари бор. Бунақа фаросатсизлик қилишмаса яхши бўларди.
Таксичилик қилишидан уяладиганлар бор
— Баъзи бир инсонлар ўзи доим таксичилик қилади-ю, лекин бундан уялиб, бу вақтинча ишим, дейишади. Шу ишни қиляпсанми, қилаётган ҳалол ишингдан ҳеч қачон уялма. Шу ёшимгача нечта жойда ишлаганман. Бозорда ширинлик, сигарет сотганман. Ўша вақтда институтда ўқитувчилик қилаётган устозларнинг латта-путта сотиб ўтирганини кўрганман — тирикчиликнинг айби йўқ. Ҳозирги ёшларнинг тушунчасига ҳайрон қоламан. Болалигимизда Тошкентда газ ҳам, “свет” ҳам бўлмаган, лекин биз саросимага тушмаганмиз. Ҳозир бир куни “свет” бўлмай қолса, ёшлар ваҳима қилади. Қойил қолмайман уларга.
Батафсил репортажни қуйида томоша қилишингиз мумкин.
Изоҳ (0)