Хорижлик машҳур кишиларга уюштирилган суиқасдлар ҳақида кўп эшитамиз. Афсуски, айрим ўзбек санъаткорлари ҳам бундай кўнгилсиз вазиятга тушишган. Яхши ҳамки, ғараз ниятдаги инсонлар мақсадида етолмаган ва қонун олдида жавоб беришган.
Юлдуз Усмонова: “Пистолет тираб, улуш сўрашарди”
— Тўйларда пичоқ тираган, пистолет ўқталган пайтлари жуда кўп. Ҳатто, “Халқлар дўстлиги” санъат саройида концерт берадиган куним келиб, “Улуш берасан, бўлмаса отаман”, деб ҳам қўрқитишган. Уларга “Йўқ бермайман”, деб бўлмасди. “Ҳўп бошлиғинг ким, учраштир”, дердим. Осонликча таслим бўлмасдим. У пайтда муштумзўрлар жуда кўп эди. Сени кислотага ташлаймиз, деб қўрқитишлар ҳам бўлган. Жуда қоидасиз, қийин вақтлар эди, — дейди хонанда Юлдуз Усмонова.
Осман Наврўзов: “Тўйхонада белимга пичоқ тираб турди”
— Ҳали қўшиқларим оммалашмаган пайтлар эди. Тўйимга икки ой қолганида бир тўйга борганман ва танишимнинг уйида тушлик қилганман. У бироз сархуш эди, телефонда худди видеога олгандек ҳазил қилдим. Кечга яқин тўй бошланганида уни нима жин урди билмадим, ёнимга пичоқ кўтариб келди. Пичоқни белимга тираб туриб олди. Сархушт деб тинчлантиришга ҳаракат қилдим, одамлар уни даврадан олиб чиқиб кетишди. Орадан икки ойга яқин вақт ўтиб, унинг маҳалласидаги тўйда бордик. У даврага келиб, яна қилиқ кўрсата бошлади. Кейин менга яқинлашиб, юзимга мушт туширди. Қўлида катта юзига бўлгани учунюзим шилиниб, бурнимдан тирқираб қон оқди. Оғриқнинг зўридан бир кўзимни ювиб, тўйхонадан чиқиб кетдим. Одамлар олдида шундай қилгани учун тўғри ички ишлар бўлимига бориб, ариза ёзиб бердим. Иш судга ошди, айнан тўйим арафасида судга қатнаб юрдим. Аммо ота-онам унга жазо берилишини исташмади. “Аллоҳ жазосини берсин, қаматиб нима қиласан?” дейишди. Унинг ёш болалари борлигини билардим. Отасининг ахмоқлиги учун бир умр қадди букилиб яшашларини истамадим, — дейди Осман Наврўзов.
Мирзабек Ҳолмедов: “Тўппонча тираб, тўйига олиб бормоқчи бўлган”
— Тўйлар билан боғлиқ кўплаб қизиқарли воқеалар бўлган. Ҳозир-ку санъаткорлар тўйга эмин-эркин бориб келишади. Авваллари эса тўйда хонанда ёки қизиқчига қитмирлик қилиш одатга айланганди. Муштумзўрлар тўй якунида истаган хурмача қилиғини қиларди. Маст-аластга ака, сизники тўғри, деб туришдан бошқа илож йўқ эди. Энг ёмони, 1988—1989 йили тўппонча билан қўрқитиш урф бўлган. Бир куни тўйда хизмат қилаётган икки эркак келиб, четроққа ўтинг, гап бор, деган. Улар мени ўзлари билан бошқа тўй хизматига олиб боришни исташган экан. Йўқ, хизматдаман, дейишим билан костюмининг ички чўнтагидан тўппонча кўрсатган. Хуллас, шундай тўйларда пишиб, Мирзабек Холмедов бўлганман, — дейди қизиқчи.
Озода Нурсаидова: “Саҳнага ёғ суртиб кетишди”
— Ҳаётимда кутилмаган саргузаштлар ҳамиша бўлади. Бунга ўрганиб ҳам қолганман. Ўтган йилги яккахон концерт дастуримнинг тўртинчи куни ғаройиб воқеа содир бўлди. Саҳнада айнан мен ҳаракатланадиган жойга ёғ суртиб қўйилган экан. Яхшики, бирор кўнгилсизлик содир бўлмасин аввал бунинг олди олинди. Бу касаллик, ҳечқиси йўқ. Энг муҳими мухлисларимнинг меҳри. Улар қўллари бундай “саргузаштлар” таъсир қилмайди, — дейди хонанда Озода Нурсаидова.
Жаноб Расул: “Ўлигимиз кимгадир керак бўлган”
— 2019 йили тўйдан қайтаётганимизда жуда ғалати воқеа содир бўлган. Ўшанда Аллоҳ бизни бир ўлимдан сақлаган. Хуллас, тўйдан яхши кайфиятда чиқиб, Бухоронинг “бетонка” йўлида кетаётгандик. Бу йўл текис бўлгани учун машинамиз 150-170 км тезликда ҳаракатланарди. Бирдан машинамиз қаттиқ силкинди. Қўрқиб, машинани тўхтатганмиз. Қарасак, орқа баллон қийшайиб қолган ва баллонни мустаҳкамловчи 5 та болтдан 3 таси чиқиб кетган бўлган. Аслида у машинанинг баллонини бўшатиш осон эмасди. Уни биладиган одам хизматда эканимиздан фойдаланиб шундай қилган, деб гумон қилгандик. “Агар ўша иккита болт ҳам чиқиб кетганида, машина ағдариларди. Худо сизларни асрабди”, дейишган машина усталари. Ўлигимиз кимгадир керак бўлган, — дейди хонанда Жаноб Расул.
Муниса Ризаева: “Пичоқни кўриб, қўрқиб кетдим…”
— Тўйда қизиқарли воқеалар билан бирга хавфли вазиятлар ҳам бўлади. Чунки кимнинг нима мақсадда эканлигини билмайсиз. Кейинги пайтларда ёшлар орасида пичоқбозлик ҳолатлари кўпайиб кетган. Илгари йигитлар уришиш пайтда пичоқ чиқаришса, “Ўзинг уришолмайсанми?” деб мазах қилишарди. Ҳозир аксинча, олдида пичоқ олиб бориш обрўдек бўлиб қолган. Яхши ҳамки, бундай вазиятларнинг олдини оладиган, уларга қарши чора кўрадиган ички ишлар ходимлари бор. Икки марта қўриқчимни пичоқлашган. Биттасининг оёқларига тиқилган пичоқни кўриб, қўрқиб кетганман. Яхшиямки, уларни тезда касалхонага олиб борганмиз. Бу ишни қилганлар эса тегишли тартибда жавобгарликка тортилган. Бундай вазиятларга кўп учраганим учун кўнглим бўлмаган тўйхонада қўшиқ куйламайман. Чунки кўнглим бўлмай кирган тўйхонада муштлашув ёки ҳеч бўлмаганда чироқ ўчиши билан боғлиқ вазият бўлади, — дейди хонанда Муниса Ризаева.
Озод Ҳуррамовга ким кислота сепмоқчи бўлган?
— Бир куни реклама бўйича учрашиш кераклигини айтишди. Келишилган жойга яқин дўстларим билан бордим. Кейин билсам улар бир ўзим келишимни режа қилишган ва машинага “босиб” қаергадир олиб кетишмоқчи бўлган экан. Кейин қизлар мен билан расмга тушишаётганда бир йигит чеккада турганини кўриб қолдим. Унга эътибор берсам сумкасидан “баклажка”да нимадир олди. “Ўтиринглар” деб ўзим чўккалаб олдим. У йигит қўлидагини отиб қочиб қолди. Кейин “баклажка”ни бориб ҳидласак, кислата. Кейин уларнинг мақсадини англадим. Аллоҳ асради, — дейди блогер Озод Ҳуррамов.
Изоҳ (0)