“Кечаси билан дубляжда қолиб кетишимни эрим тушунмайди”. Ҳувайдо Жумаева касбидаги машаққатлар ва 12 йиллик ижарадаги ҳаёти ҳақида
Кўплаб ҳажвий кўрсатувлардаги роллари билан танилган актриса Ҳувайдо Жумаева “Севимли” телеканалининг “Ўзим” кўрсатувига берган интервьюсида болалик йиллари, 12 йил ижарада яшагани, роллари, кечаси ишлаб келганда турмуш ўртоғи унинг касбини тушунмаслиги, ҳаётидаги қийинчиликлари ҳақида гапириб берди.
“Фарзандларимга минг марта ўгит берганим билан бари бир уларни кўча тарбиялайди”
Она бўлсанг онанинг қадрига етасан, деган гап жуда тўғри. Ёшлигимда ота-онам мактабга шим кийиб борма, деганида ранжиганман. Шим кийганимизда дадам урушар эди, лекин мактабдаги қизлар шим кийганида, бизнинг ҳам кийгимиз келарди. Ҳозир мен ҳам фарзандларимни худди шундай деб биламан, минг марта ўгит берганим билан бари бир уларни кўча тарбиялайди.
“Бобом Ҳувайдо исм қўйган, ҳужжатда Ҳувайдо, лекин қариндошларимнинг ҳаммаси Шаҳноза деб чақиради”
Дадам ҳамма қатори ўғил фарзанд кутар эди, уларнинг биринчи, иккинчи, учинчи фарзанди ҳам қиз бўлган. Онамнинг айтишлари бўйича, дадам менга қарамай қўйган экан. Онам Шаҳноза деб исм қўйган, туғилганлик ҳақидаги гувоҳномамни кейин олишганми, билмайман. Кейин Ҳақназар бобом Ҳувайдо деб исм қўйган, ҳужжатда Ҳувайдо, лекин қариндошларимнинг ҳаммаси Шаҳноза деб чақиради. Агар қариндошларим Шаҳноза деб чақирмаса, ўзимни бегоналашиб қолгандек ҳис қиламан. Бегоналарни Шаҳноза деб чақиришини қабул қила олмайман.
Бир умр дадам мени ёмон кўриб келган дея олмайман. Тириклик пайтларида ҳам сезар эдим, бошқа опаларим ҳам сезарди, дадам мени ҳаммадан кўпроқ яхши кўрганини айтишади. Ўғил болалардек бўлганим учун, дадам мени “Шерматим” деб чақирар эди. Ҳовлидаги қизлар қиладиган ишни опаларим, ўғил болалар қиладиган ишни мен қилар эдим.
“Санъатга чиқишда 100 та поғона бўлса, мен ўнинчисида ёки саккизинчисидаман”
Мен анча меҳнат қилиб, азоб чекиб шу даражага эришдим, лекин чўққига чиқдим дея олмайман. Санъатга чиқишда 100 та поғона бўлса, мен ўнинчисида ёки саккизинчисидаман. Аллоҳдан қўрқамиз, кейин яна бир нарса: йигирма бешинчи поғонага чиққанда, ерга қуламаслик керак деган нарса ушлаб туради.
“Бир хил йўналишда қолиб кетиш яхши эмас, инсон ўзини ҳар хил йўналишда синаб кўриши керак”
Менга тўғри келмайдиган рол берилдими, шунинг устида ишлайман. Бир хил йўналишда қолиб кетиш яхши эмас, инсон ўзини ҳар хил йўналишда синаб кўриши керак. Айрим ролларимда қайнонани ҳам, фарзандлари институтни битирадиган оналарнинг ролларни ўйнадим. Сизнинг ёшингизга тўғри келмаган деган ҳар хил фикрлар билдирилди. Менга ҳам қуда-андалик бўлган онахонларнинг ролини ўйнаш ёқади, умуман олиб қараганда, вақтли турмушга чиққан синфдошларимнинг невараси бор.
“Тўртинчи фарзандимни янги уйимда дунёга келтирдим”
Уй олганимизга бир йил ҳам бўлгани йўқ. Ўн икки йил давомида ижарада, ижодкорлар ётоқхонасида яшадик. Тўртинчи фарзандимни янги уйимда дунёга келтирдим. Турмуш ўртоғимга ўзини вилоятидан, бошқа вилоятидан яхши ишлар чиқди. Масалан, Навоий вилоятида турмуш ўртоғимнинг яхши жойда ишлайдиган курсдошлари иш таклиф қилди, бироқ улар қабул қилмади. Кейин маслаҳатлашиб неча йилдан буён уй ололмаётганимизни, чет элда ишлаб келишимиз кераклигини айтдим, чунки пул рўзғорга етса, кийим-кечакка етмас эди.
Турмуш ўртоғим билан ойига беш миллиондан ўн миллионгача топсак ҳам етмас эди. У бошқа жойга бориб ишлаб келишни истамади. Сабр қилдик. Кўпчилик қариндошлар шу ҳам касбми, рафиқангнинг ишини қара, сен қанақа эркаксан деганлар ҳам бўлди. Мен дадаси, озгина чиданг, сизга хиёнат қилганим йўқку, бировни дадаси деганим билан мен ўшанинг хотини бўлиб қолмайман-ку, дедим. Мен санъатсиз яшай олмайман деганман, чунки бир-икки марта санъатни ташашга ҳаракат қилганман, бироқ бўлмаган.
“Кечалари билан дубляжда, суратга олиш жараёнларида қолиб кетаман, буни турмуш ўртоғим тушунмайди”
Бахтни кўриб шукрона келтираверсангиз, дунё кўзингизга чиройли бўлиб кўринади. Менинг ичга ютадиган, сабрли бўладиган жиҳатим жуда кўп. Масалан, бу гапим барча эркакларга тегишли, улар бориб ўзини касбида ишлайди, аёллар эса ҳам ўзини касбини ишлаб келади, ҳам рўзғорга қарайди, лекин қилишга ҳеч қачон миннат қилмаймиз. Ҳамма ишни қиламиз, болаларга қарайман, суратга олиш жараёнлари чиқса, тирикчилик, унга ҳам бориб келаман.
Шу билан бирга уйда яна гап ҳам эшитаман, фарзандларига ойига ёки ҳафтасига бир марта дастурхон безаб, чиройли ошлар қилиб берар, дам олишга олиб чиқар дейман, лекин бизда унақа нарса йўқ. Аёлнинг мардлиги шу бўлса керак. Кечалари билан дубляжда, суратга олиш жараёнларида қолиб кетаман, буни турмуш ўртоғим тушунмайди.
