«Сенинг жойинг Қўйлиқда эмас». Мардикорликка чиқиб ҳаёти тубдан ўзгариб кетган навоийлик талаба йигит ҳикояси

«Дарё» «Яхшилик» лойиҳаси доирасида ҳаётий ҳикояларни тақдим этишда давом этади. Навбатдаги ҳикоя яхшилик сабаб талаба йигитнинг ҳаёти бутунлай ижобий томонга ўзгариб кетгани ҳақида. 

Навоий вилоятиданман. 2019 йил Тошкент давлат иқтисодиёт университетига ўқишга кирдим. Оилавий шароитим туфайли харажатларимни қоплаш учун ишлашга тўғри келди. Иш қидира бошладим, аммо қаерга бормай «студент керак эмас» деб қайтараверишди. Қанча ҳаракат қилмай тайинли иш топа олмадим. Охири мардикорликка чиқишга қарор қилдим.

Ўша куни эрталабдан ёмғир ёғганди. Бундай об-ҳаво сабаб кунлик ишларнинг нархи ошарди, аммо ишга олиб кетувчилар ҳам шунга яраша кўп бўлмасди. Бир пайт олдимизга Spark келиб тўхтади. «80 минг сўм бераман, ертўлани тозалаш керак» деди ва иш жойининг суратини кўрсатди. Очиғи, иш бу нархга арзимасди, яъни бу юмушни бажариш учун кўпроқ пул тўланиши керак аслида. Бироқ ишни ҳеч ким олмади. Қайтиб кетишга пулим йўқлиги учун мен рози бўлиб қўя қолдим.

Маҳмуд ака (мени ишга олиб кетган одам) шинаванда, устига-устак иқтисодчи, Канадада фирмаси бор экан. Тезда чиқишиб кетдим. Тўйтепагача Ўзбекистон иқтисодиёти ҳақида суҳбатлашиб кетдик.

Манзилга етгач, тезда иш бошладим. Маҳмуд аканинг мен билан суҳбатлашгиси келди, шекилли, ёнимга келиб ёрдам беришга киришиб кетди. Гаплашиб, қандай ишни тугатганимизни билмай қолдик. Гап билан бўлиб, соат 21:00 бўлганини сезмабман ҳам. Маҳмуд акага ётоқхонага 22:00 дан кейин киргизмаслигини, тез кетишим кераклигини айтдим. Ака эса уйда бир ўзи эканини ва оиласи Канадада яшашини айтди. Агар хоҳласам бир кеча қолишим ва эрталаб шу ердан ўқишга кетишим мумкинлигини айтди.

Шундай қилиб, Маҳмуд аканикида қоладиган бўлдим. Тун ярмига қадар суҳбатлашиб ўтирдик. Ўша куни китоблардагидан кўп билимга эга бўлдимки, менга энди ишлаган пулим ҳам керак эмасди. Аммо моддий шароитим бунга йўл қўймасди.

Тонг отди. Эрталаб уйдан чиқиб кетаётган вақтим Маҳмуд ака қўлимга бир боғлам минг сўмлик пул тутқазди ва «Кечгача ишлаганинг учун мана 100 минг сўм. Пулни санама, ўзимга тўғри одамман» деди. Шу сабаб пулни санамай, миннатдор бўлиб, уйдан чиқиб кетдим. Ётоқхонага етиб бориб, пулни санамоқчи бўлдим. Қарасам, иккита 100 долларлик пул қатлаб қўйилган экан. Битта минг сўмликка эса «Сенинг жойинг Қўйлиқда эмас, ўқи» деб ёзилган эди.

Очиғини айтсам, ўша пулдан қийналиб юрган пайтларим ўқишни ташлаб Россияга кетмоқчи эдим. Агар Маҳмуд ака менга ёрдам бермаганида ҳозир Россиянинг қайсидир ўрмонида ишлаб юрган бўлармидим, билмайман. Улар берган пулга уч ой давомида инглиз тили курсларига қатнадим. Ишга жойлашдим. Биргина учрашув сабаб ҳаммаси ўзгариб кетди.

Раҳмат сизга, Маҳмуд ака!

Хонзодабегим Аъзамова ёзиб олди.